Το ταξίδι υπόσχεση. (Μέρος Β')

Δεν υπηρχε χρονος για χασιμο πλεον, ημουνα περιπου στην μεση της διαδρομης και η κουραση ηταν εμφανης επανω μου .

Ο στοχος ηταν να περασω εξω από την Θεσσαλονικη αλλα, δεν ηξερα ότι πλησιαζοντας δεν θα υπηρχε καποια ταμπελα…εμενα μου λες… βρεθηκα μες την κινηση και τα φαναρια,  ημουνα λες και ηρθα από άλλο κοσμο… γρηγορα βρηκα την εξοδο προς Καβαλα αν και κουρασμενος,  εβαλα τα δυνατα μου μηπως και και προλαβω το φερυ.

Στην μεγαλη ανηφορα πολυ πριν φτασω στην Καβαλα στην δεξια πλευρα του δρομου ηταν  στημενη μια καντινα, οπου εφτιαχνε χοτ –ντογκ σταματησα  παλι να παρω μια ανασα και να φαω τιποτα.

Η διαφορα θερμοκρασιας  από τον δρομο μεχρι το σημειο που επιανε σκια από τα πλατανια και ηταν η καντινα, ηταν τουλαχιστον15 βαθμοι διαφορα.  Καθισμενος στο τραπεζακι και περιμενωντας το σαντουιτς η πλατη μου ειχε παγωσει.. . αφου εφαγα,  ουτε που καταλαβα ότι με πηρε ο υπνος  στο τραπεζι, κατω από τα πλατανια.. ξυπνησα μετα από μιση ωρα και  η μηχανη και τα πραγματα μου ηταν στην θεση τους με τα κλειδια πανω . Με ειδε ο καντινιερης που κοιμηθικα και με αφησε γιατι ημουν πολύ κουρασμενος και δεν θα μπορουσα να οδηγησω και μαλλον καλα εκανε. Ξυπνησα και ηταν λες και ειχα κοιμηθει ωρες βεβαια, το φερυ για απεναντι ειχε  χαθει .

 Καθως πλησιαζα στην Καβαλα από ψηλα εβλεπα το φερυ που ειχα χασει  λογω του υπνου ..έτσι θα εμενα μια νυχτα στην Καβαλα. Αποφασισα να παω σε ένα καλο ξενοδοχειο αφου,  θα ηταν για μια βραδια.. χρηματα ειχα και ετσι στο πρωτο πενταστερο!! που βρηκα στο λιμανι, μπηκα όπως ημουν… όλα τα ματια πεσαν πανω μου από υπαληλους και μη . Η αρνηση τους ότι δεν υπηρχε φθηνο δωματιο με εκανε να φυγω χωρις δευτερη κουβεντα…από το υφος που με αντιμετωπησαν δεν ηθελα ουτε εγω να μεινω και ετσι, δυο στενα πιο κατω βρηκα ένα Hotel  μια χαρα, επιασα ένα δωματιο, εκανα ένα νουζ και κοιμηθηκα μεχρι τις 6 ωρα το απόγευμα… ηθελα να παω και μια βολτα μεσα στην πολη, άν όταν εφτασα εκει που παρκαρα, δεν εβλεπα μια μεγαλη κηλιδα από λαδι…. Ευτυχως  το κοντινοτερο συνεργειο ηταν ανοιχτο και εκει τα παιδια μου ειπαν ότι δεν ειχα σοβαρο προβλημα  μου αλλαξανε μια τσιμουχα στο λεβγε τον ταχυτητων και ημουν ετοιμος … δεν μου πηραν ουτε χρηματα! Εδώ  οι Καβαλιωτες δειξαν άλλο προσωπο ποιο ανθρωπινο…και ευτυχως δηλαδη, γιατι η Καβαλα ηταν και είναι μια υπεροχη πολη με ένα εντυπωσιακο δημαρχειο και ένα παλιο καστρο στο βουνο που εδινε μια ρομαντικη αυρα στην πολη αυτά.. προλαβα να δω την μιση μερα που εμεινα. 

Το πρωι ημουνα από νωρις στο λιμανι,  ειχα βγαλει το εισητηριο μου και , ξεκουραστος από το πολυωρο χθεσινο ταξιδι εκανα βολτες με τα ποδια στην πολη με την φωτογραφικη μηχανη. 

Οταν γυρισα συναντησα τους πρωτους φιλους που θα εκανα στην Σαμοθρακη,… ητανε ένα ωραιο ζευγαρι από την θεσσαλονικη, η Δημητρα και ο Χρηστος που ειχανε μαζι τους και ένα ασπρο λυκοσκυλο τον Μαρλει,  ο οποιος και μας συστησε με το ζευγαρι καθως ηρθε και καθισε διπλα μου … οσο και να τον φωναζανε αυτος παρεμεινε μαζι μου .

Ηρθε ο Χρηστος και τον πηρε. Έτσι εγινε η πρωτη γνωριμια με τα παιδια.  Από την ωρα που επιβιβαστηκαμε στο πλοιο το μονο πραγμα που πηρα από το ΧΤ ηταν η τσαντα με την φωτογραφικη μηχανη.

 Στο ταξιδι οι γλαροι πεταγαν διπλα μας και τα δελφινια πηγαιναν κοντρα με την πλωρη και ετσι δεν εχασα ευκαιρια φωτογραφιζα συνεχεια, η δε χαρα μου ηταν απεριγραπτη ετσι φωτογραφισα και το ζευγαρι χωρις να με κοιτανε … στην πρωτη φωτο που τράβηξα,  με πηραν χαμπαρι από ότι φαινεται και στις φωτογραφιες …  ετσι εγινε και η πρωτη γνωριμια με την Δημητρα . Τους εξηγησα ποιος ειμαι και τη ειδους φωτογραφιες τραβαω όχι στημενες, αλλα αυθορμητες  και  αληθινες. Ο Χρηστος ηταν εικονοληπτης και τραβαγε γαμους και εκδηλωσεις και ετσι ειχαμε κοινα πραγματα να συζητησουμε  στο ταξιδι.

             

 Ειχαν ξαναπαει στην Σαμοθρακη  και οι δυο και γνωριζαν ακριβως το μερος που ηθελα να παω. Αυτοι εκει πηγαινανε,  στο Δημοτικο Καμπιγκ…. ετσι όταν φτασαμε μετά από ένα τηλεφωνημα που  εκανα στον Δημητρη ότι εφτασα του ειπα πως παω προς το καμπιγκ. Τα παιδια ειχαν αμαξι μαζι τους και τους ακουλουθησα μεχρι την εισοδο του καμπιγκ,  περασαμε μεσα και χωρισαν προσωρινα οι δρομοι μας.

Αυτοι πηγαν μεσα και αριστερα ενώ εγω, από ότι μου ειπε ο φυλακας ,ο οποιος επαιρνε καποια λιγα χρηματα για την διαμονη,  θα πηγαινα προς τα δεξια εκει ηταν η καλυβα της Ρωξανης.

Καθως πλησιαζα προς την καλυβα συναντησα και τον Δημητρη που με περιμενε στην εισοδο της καλυβας για να με παει στον χωρο οπου θα εστεινα την σκηνη μου. Αφου χαιρετισα την Αγγελικη την γυναικα του ειδα και τον μικρο γιο τους που τον ειχαν μαζι .

 Οι πρωτες διακοπες του μικρου Γιαννακη τοτε… τωρα είναι ολοκληρος αντρας και αριστουχος . Το μερος μερος ηταν απιθανο  σαν να ημουν σε μια πλατεια στρογγυλη περιτρυγυρισμενη από πανηψηλα πλατανια  από οπου το φως του ηλιου, περναγε ελαχιστα αναμεσα στα πλατανια…εκει ηταν παρκαρισμενα τα φορτηγακια = σπιτια μαζι με σκηνες . Υπηρχε εισοδος ‘’εικονικη’’ φτιαγμενη από ξυλα του δασους  κρεμαστη και για κουδουνι ένα ξυλο οπου χτυπαγες αλλα μικροτερα  ξυλα σε διαφορετικο μεγεθος, …στην μεση της πλατειας υπηρχε ένα σαλονι= καθιστικο, φτιαγμενο από σακια με αμμο. Γυρω γυρω υπηρχαν παλια παραθυρα βαμμενα ωραια και αυτά κρεμοντουσαν στον αερα, πιασμενα από τα δενδρα. Σε παρα πολλα σημεια από την ωρα που μπηκα μεσα στο καμπιγκ ειδα παντου ζωγραφισμενα δελφινια σε διαφορα μεγεθη και χρωματα, τα ιδια βρηκα και μεσα στη καλυβα και τελικα σε ολο το καμπιγκ με υπογραφη Ρωξανη.

Η καλυβα ηταν αδεια εκεινη την ωρα. Το πρωι ήταν ολη η παρεα στην παραλια και από ότι μου ειπε ο Δημητρης  παραμεναν εκει μεχρι την ωρα του φαγητου. Αφου μου εξηγησε πως θα τον βρω μετα, εμεινα  εστησα την σκηνη μου και τακτοποιησα τα πραγματα… ..μου με σκοπο να κανω την πρωτη μου εξορμηση μεσα στο καμπινγκ. Με προλαβε ο Μαρλει το λυκοσκυλο ο οποιος με ειχε βρει ηδη και μετα από λιγο ακουσα και την Δημητρα να τον ψαχνει ακολουθοντας την φωνη της βρεθηκα στο καταλημα των παιδιων .Ο μαρλει από την αρχη που βρεθηκαμε δεν ξεκολαγε από κοντα μου εκει στο καταλυμμα τους κανονισαμε και μια εξοδο που θα πηγαιναμε να φαμε σε μια ταβερνα σε ένα χωριο το περιφημο κατσικακι με πατατες στην θρακα. Η περιηγηση μου στο καμπιγκ συνεχιστηκε καταληγοντας στην παραλια, εκει συναντησα την υπολοιπη παρεα τις καλυβας που ηταν μαζι τους και η περιφημη Ρωξανη. Μια ψηλη δυναμικη γυναικα με μακρια καστανα μαλλια και ένα μεγαλο χαμογελο στο προσωπο της, ηξεραν ότι θα ανεβω από τον Δημητρη και θελαν να με γνωρισουν συστηθηκε μονη της γνωριζοντας μου και τον αντρα της , Καθηγητες και οι δυο σε σχολειο στον Κορυδαλο, αυτος μαθηματικος και αυτή, τι άλλο;  καλλιτεχνικα και ζωγραφικη εξου και τα δελφινια παντου.  Από ότι μου ειπανε ,μολις εκλεινε το σχολειο μεναν εκει και αρχες Σεμτεμβρη γυρηζαν πισω. Και ετσι γνωρισα και την υπολοιπη παρεα της καλυβας οπου, με συστησε ο Δημητρης, ζευγαρια οι περισσοτεροι και γνωριζονταν πολλα χρονια  καλλιτεχνικα επαγγελματα κεραμιστες  ξυλογλυπτες και μουσικη. Ετσι εφυγε η πρωτη μερα στο νησι,  περιγραφοντας μου η παρεα για το που θα πηγαινα να τραβηξω φωτογραφιες και πια μερη ηταν επικινδυνα, γιατι το βουνο δεν συγχωρουσε λαθη Την άλλη μερα θα εκανα την πρωτη εξερευνηση του νησιου  με την  φωτογραφικη  μηχανη και το ΧΤ μαζι, όταν εφυγα κοιμοντουσταν ολοι.

Μια βολτα στο χωριο στα Θερμα  για ένα γρηγορο καφε  και η πρωτη βολτα για την χωρα  ειχε αρχισει.  Καθως πηγαινα ειδα μια ταμπελα που υποδεικνυαι πως πας στο μουσειο οπου υπηρχε το αγαλμα με την ΝΙΚΗ ΤΙΣ ΣΑΜΑΘΡΑΚΗΣ. Συνεχισα πηγαινοντας να δω την χωρα η οποια ηταν πανεμορφη με παραδοσιακα πετροχτιστα σπιτια στενα σοκακια και ωραια θεα  οπου και να καθοσουν, καθοτι η χωρα ηταν ψηλα στο βουνο κρυμμενη από τους πειρατες.  Γυρνωντας πισω στο καμπιγκ εκανα μια σταση στο μουσειο για να δω τον ναο που ηταν τοποθετημενο  το αγαλμα και να δω εστω και το αντιγραφο που ηταν στην θεση τους..,νομιζω πληρωσα και ένα μικρο εισητηριο δεν ειμαι σιγουρος όμως.

Το μεσημερι που γυρισα στην βαση, πλεον στο καμπιγκ μια ομαδα από την παρεα ετοιμαζοταν για πεζοπορια στις μικρες βαθρες όπως τις λεγανε. Αφησα το ΧΤ και τους ακολουθησα, η διαδρομη ηταν ωραια τα πλατανια μας παρειχαν σκια στο μεγαλυτερο μερος της διαδρομης και ετσι περπαταγες ανετα χωρις να ιδρωνεις και να κουραζεσαι . Το νερο από τις βαθρες ηταν παγωμενο και ερχοταν από την κορυφη του βουνου ΣΑΟΣ από οπου ξεκιναγε το μεγαλο ποταμι. Οι βαθρες ηταν παραποταμος  του λεγομενου φονια.

 Από τις περιγραφες τον υπολοιπων και από τον τροπο που περιεγραφαν τους καταρακτες και τις μεγαλες βαθρες που εχουν σχηματιστει εκει,  καταλαβα γιατι μιλαγανε με σεβασμο για αυτό το ποταμι . Έτσι στον γυρισμο από την πεζοπορια δεν αντεξα και πηρα το ΧΤ και πολύ γρηγορα ημουνα  στης εκβολες  του ποταμιου και στην εισοδο μεσα σε ένα τεραστιο δασος από πλατανια οπου, μεχρι την πρωτη βαθρα  περπαταγες πανω στις ριζες και το περπατημα ηταν δυσκολο και επικινδυνο … δεν συνεχισα γυρισα πισω, για να προετοιμαστω καταληλλα για την κορυφη! … 13 βαθρες ητανε, θα ξεκιναγα νωρις και οπου εφτανα.

Την ιδια μερα το απογευμα αφου ηρθα πισω με ενημερωσαν ότι αργοτερα θα μαζευομασταν στην παραλια οπου θα γινοταν μια μικρη γιορτη,  καποια γενεθλια νομιζω και θα ειχανε και ένα μικρο μπαρμπεκιου …μολις αρχισε να πεφτει ο ηλιος μαζευτηκαμε στην παραλια και ξεκινησε ένα παρτυ . Ο Δημητρης ειχε φερει έναν μπαγλαμα και ψιλοεπαιζε γρηγορα, μπηκε και ένα τουμπερλεκι τα οποια λειτουργησαν ως μαγνητης για τις υπολοιπες παρεες , ηρθε και μια κιθαρα και η παρασταση αρχισε.

Καινουργιες γνωριμιες και σηζητησεις μεταξυ ανθρωπων που δεν γνωριζονταν, ηταν ένα ωραιο παιχνιδι. Σε ένα από αυτά που ειχε σχεση με την αστρολογια γνωρισα την Αννα, τις εδωσα την ημερομηνια γεννησης,  ωρα και τοποθεσια και πολύ γρηγορα ειχα ετοιμο τον αστρολογικο μου χαρτη.

Ηταν από τις Σερρες φιλολογος καθηγητρια οπου, εργαζοταν σε σχολειο εκει, ειχε ερθει με μια παρεα από θεσσαλονικη  οπου,  ηταν και οι αδερφες της μαζι . Απο την ωρα που βρεθηκαμε δεν σταματησαμε να μιλαμε και ετσι η ωρα περασε και χωρις σχεδον να το καταλαβουμε μειναμε μονοι. Λες και ειχαν συνεννοηθει ολοι να μας αφησους μονους. Εκεινο το βραδυ καναμε και το πρωτο βραδυνο μας μπανιο.

Η πρωινη εξορμηση ειχε παει περιπατο και ετσι μπροστα σε ολους ενωσαμε και επισημα της σκηνες μας.  Η Αννα ειχε ξαναερθει στο νησι και ετσι κάθε πρωι καναμε μαζι εξορμησεις στο βουνο και σε ολοι την Σαμοθρακη …εκει τραβηχτηκαν και ολες οι φωτογραφιες που υπαρχουν στην ιστοσελιδα μου. Σκεφτομουνα να σας περηγραψω μερικες τοποθεσιες στο βουνο αλλα μια φωτογραφια 1000 λεξεις  και υπαρχουν πανω από 70 φωτογραφιες!

 Στην πρωτη εξορμηση,  ηρθε μαζι μας και ο Χρηστος με την Δημητρα και τον Μαρλει οπου φτασαμε περιπου στην 5^η- 6^η- βαθρα …καθισαμε εκει ολη μερα… αυτή ηταν η πρωτη γνωριμια με το ποταμι . 

Την άλλη μερα το πρωι οργανωθηκαμε καλυτερα ορειβατικα μποτακια,  ποιο λιγα πραγματα,  μονο τα απαραιτητα και φυγαμε και οι δυο  με σκοπο το τερμα. Η Αννα σκαρφαλωνε ανετα και δεν χρειαζοταν καμμια βοηθεια από εμενα και ετσι εγω ειχα χρονο να φωτογραφιζω το κάθε επιπεδο που ανεβαιναμε  και εβρισκα ένα μικρο παραδεισο διαφορετικο κάθε τόσο από τον προηγουμενο. Μεγαλοι και μικροι καταρρακτες που καθοσουν από κατω και ξεχναγες τα παντα…  η ανανεωση στο σωμα μου ηταν εμφανεις από την 2^η- μερα στο ποταμι και ειχα ακομα 13 μερες.

Καθως ανεβαιναμε αναμεσα στην 9^η κ10η βαθρα σε ένα τρομερο τοπιο , ισως να είναι η ποιο μεγαλη βαθρα από ολες με μικρες σπηλιες γυρω γυρω  από οπου μενανε καποιοι .

 Στην εισοδο του ποταμου ειχα δει 4 μηχανες γνωριμες σε εμενα αλλα δεν εδωσα σημασια . Με το που ανεβηκα κανονικα και εφτασα στης σπηλιες ακουστηκε: ‘’νατος δεν σας τοπα, ειδα το ΧΤ του κατω’’ και τοτε εμφανιστηκαν 4 παλιοι φιλοι από το γυμναστηριο στο Περιστερι οπου μενω και εχω γεννηθει εκει.  Οταν τους αναγνωρισα δεν το πιστευα ηταν 1 μηνα εκει και κατεβαιναν μονο για τα απαραιτητα του φαγητου,ηταν ημιγυμνοι και αξυρηστοι πραγματικα σαν ανθρωποι τον σπηλαιων. Όταν τους ρωτησα πως βρεθηκαν εκει μου ειπαν ότι ειχαν ερθει σε ένα ρέηβ παρτυ περυσι και εμειναν 13 μερες, ετσι γνωρισαν το βουνο και το ποταμι ανανεωθηκαν τοσο ψυχικα οσο και σωματικα που τον χειμωνα που περασε , όλα πηγαν καλυτερα στης ζωες τους…  ετσι πηραν αποφαση να κατσουν ένα μηνα πανω στο βουνο μονο με τα απαραιτητα. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Η αλλαγη ηταν εμφανης, εγω που τους ηξερα την εβλεπα, ειχε χαθει η ματια του τοτε καγκουρα και ο σεβασμος μπροστα σε αυτό το τοπιο ηταν διαχυτος τριγυρω τους. Το καταλαβα από την σπιθα που εβγαζε το ματι τους για γνωση και πραγματα που εχουν ουσια. Ενώ γνωριζαν ότι ειμαι φωτογραφος  δεν με ειχαν ρωτησει ποτε τιποτα και τωρα η ερωτησεις επεφταν βροχη…βρισκοντουσαν στο νησι τον πραγματικων καλιτεχνων κάθε ειδους και ηταν φυσικο να αλλαξουνε τροπο σκεψεις. Όταν τους ειπα ότι θελαμε να φτασουμε στην κορυφη γελασαν μου ειπαν πως ειχα αργησει και πως θα μας επιανε η νυχτα. Επρεπε να ξαναπαμε χωρις σταση στις βαθρες για να εχουμε φως στο κατεβασμα, ειμασταν πολύ κοντα στο τερμα αλλα δεν το διακινδυνεψα.

Ηδη ο ηλιος ειχε αρχισει να χανεται πισω από την κορυφη και ετσι καναμε μια βουτια στα νερα του καταρρακτη και πηραμε τον δρομο τις επιστροφης. Την άλλη μερα το πρωι λιγο κουρασμενοι από την ολοημερη αναρριχηση αποφασισαμε να παμε σε ένα μοναστηρι που ηταν χτισμενο πανω σε ένα βραχο και από κατω απλωνοταν μια πραγματικα χρυση παραλια η οποια λεγοταν χρυση ακτη.

Το πρωινο στα Θέρμα στο καφενειο ακουγοντας Σηδηροπουλο, Ασιμο και παλια ροκ καμματια, ειχε γινει συνηθεια, και ετσι ένα τετοιο πρωινο κοιταζοντας προς την εξοδο του χωριου βλεπω ένα τυπο με μια γιαβα 350 κοκκινη μες την σκονη  ξεθωριασμενη  γεματη από λαδι παντου και μια τυπισσα να καθεται πισω του. Παρκαρανε απεναντι και τοτε τους πλησιασαν αρκετα ατομα να τους χαιρετισουν.  -Εγω με την Αννα καθομασταν λιγο ποιο μεσα στα τραπεζακια και βλεπαμε ολο το σκηνικο που παιζοταν . Αυτη με το που κατεβηκε από την μηχανη απλωσε ένα κοκκινο χαλακι  με διαφορα χρωματα και σχεδια επανω εβγαλε από την τσαντα της δυο ξυλα περιπου 80 ποντους το καθενα ντυμενα με διαφορα υφασματα και στις ακρες ειχαν μικρες φουντιτσες.. εβαλε φωτια στης ακρες και αρχισε να τα στριφογυρναει περιτεχνα και πετωντας τα στον αερα  τα ξαναπιανε ..ο κοσμος που ηταν εκει την χειροκροτουσε σαν να εβλεπε  μια παρασταση.

 Ο Στεφανος ο οδηγος της μοτοσυκλετας αφου χαιρετισε τους φιλους του γυρισε προς εμενα και με αργα βηματα -όπως ηταν και το στυλ του αλλωστε -  πλησιασε στο τραπεζι μας και με ρωτησε ποιος μου ειχε κανει το τατουαζ που ειχα τοτε στο χερι μου [τωρα δεν υπαρχει] η απαντηση μου: ‘’εσυ ρε μαλακα’’ εφερε τα χαμογελα και της αγκαλιες ειχα να τον δω από τοτε που καταφεραμε να απολυθουμε από τον στρατο οπου υπηρετουσαμε στις Σερρες. Αυτος μου είχε μαθει τοτε ολη την Θεσσαλονικη, πανκιο απ’τα λιγα, γονος πλουσιας οικογενιας ερχομενος από Γερμανια  με ΄΄χαρλεονι΄΄ τελειως αλητικο και τρελος Αρειανος . Ειχα να των δω από τοτε που απολυθηκαμε. Ελεγε τοτε ότι θα πηγαινε στην Γκοα στης Ινδιες και ετσι εγινε απ ότι μου ειπε ηταν 9 χρονια εκει… σημερα ηταν πρωτη μερα στην Ελλαδα ταξιδευαν ολη την νυχτα και ηρθαν με το πρωτο φερυ από Αλεξανδρουπολη , θα επιανε δουλεια ως οικοδομος  και θα εμενε μονιμα εκει με την γυναικα του. Ο πατερας του τον ειχε αποκληρωσει και ετσι δεν μπορουσε να παει Θεσσαλονικη .          Τον χαιρετησα και φυγαμε με την Αννα γιατι μας περιμενε ένα ζευγαρι με την κορη τους για να παμε εκδρομη στην άλλη πλευρα του νησιου που εβλεπε Τουρκια, σε μια παραλια οπου ειχε μαυρο βοτσαλο . Ο θανασης μαζι με την Σοφια και την κορη τους ηταν από το Περιστερι, η Αννα μου τους γνωρισε και ειχαν μαγαζι στον πεζοδρομο του Περιστεριου με ειδη δωρων.   Η αδερφη της Αννας που ηταν κεραμιστρια με δικο τις εργαστηριο, τους εστελνε εμπορευμα.. η Αννα πολλες φορες βοηθαγε στην επιχειρηση ζωγραφιζοντας κεραμικα  και ετσι τους γνωριζε..Μας περιμεναν εξω από το καμπιγκ ,ειχαν ερθει με ένα παλιο σκαραβέο αναπαλεωμενο, αυτόι ξεραν πως θα παμε στην παραλια με τα μαυρα βοτσαλα και υστερα από μιαμιση ωρα διαδρομη φτασαμε σε ένα μερος που δεν ειχε καμμια σχεση με το υπολοιπο νησι.

                                                      Τα δενδρα όπως πλησιαζαμε στην παραλια ηταν τοσο κυρτα προς το εδαφος που νομιζες ότι θελαν να ακουμπησουν το εδαφος ,    η φορα του ανεμου και η δυναμη του αερα ειχαν δημιουργησει ένα αποκοσμο τοπιο με μια τεραστια παραλια από βοτσαλο  το νερο μεσα στην θαλλασα ηταν πεντακαθαρο και τα χταποδια κανανε βολτες αναμεσα στα ποδια μας,  εκει κατασκηνωσαμε!  Ο θανασης ειχε βγαλει του πρωτους μεζεδες και τους απλωνε στα βοτσαλα χτυπωντας τους, αργοτερα αναψαμε και μια μεγαλη φωτια, οπου μαζι με αλλα φαγητα που ειχαμε μαζι μας [γιατι εκει δεν υπηρχε τιποτα] ψησαμε και φαγαμε.  Εκει μειναμε εως το βραδυ οπου όταν γυρισαμε πισω στο καμπιγκ και βρηκα τον Δημητρη οπου μου ειπε:  [μικρε πηραν τηλεφωνο από Αθηνα  ετοιμασου σε κανα 2 μερες φευγουμε] η λεξη ‘’σκοτεινιασα’’ είναι λιγο,   με καταλαβε ότι στεναχωρηθηκα και με εστειλε να παρω καμμια πανσετα και κανα κρασι να ψησουμε μεσα στη καλυβα και ετσι περνωντας τον μπαγλαμα καθισαμε να πιουμε και να φαμε, αυτή την φορα χωρις χαμογελα από μεριας μου και αν εβγαινε ηταν παγωνενο με πικρα δεν ηθελα να φυγω δεν ηθελα να τελειωσει. Ηξερα τι με περιμενε πισω, διότι εγω ηθελα να ειμαι ελευθερος φωτογραφος  να φωτογραφιζω την φυση τοπια και αυθορμητες φωτογραφιες και όχι να φωτογραφιζω κλεισμενος μεσα σε ένα στουντιο μοδα.  Καταλαβαινω ότι για καποιους αυτό είναι ονειρο ζωης για μενα δεν ηταν, αλλα και ποιος πληρωνει έναν φωτογραφο να τραβαει ότι του κατεβει και ετσι η μοδα ηταν μονοδρομος για μενα.

Την επομενη μερα αρχισε το συμμαζεμα και πως θα γυρναγαμε πισω την Αννα,  θα την αφηναμε στης Σερρες, το ΧΤ θα το φορτωναμε στο φορτηγο και θα οδηγαγα εγω γιατι ο Δημητρης ειχε την μεση του. Όταν φτασαμε στης Σερρες ο αποχωρισμος ηταν πολύ δυσκολος και από τις δυο πλευρες σε ολη την διαδρομη δεν εβγαλα αχνα ποιος εγω!.. η Αγγελικη κοιμοταν με τον μικρο και ο Δημητρης λαγοκοιμοταν διπλα μου, φτασαμε αργα το βραδυ και η επομενη συναντηση μας θα ηταν το στουντιο. Εδω τελειωνει η μικρη μου ιστορια και αρχιζει μια άλλη για το πώς παραιτηθηκα από την εταιρια και εφτιαξα τελικα δικο μου στουντιο που κρατησα 12 χρονια, αλλα αυτή είναι μια άλλη ιστορια που θα περιγραψω μια άλλη φορα και αφου τελειωσω, με την παρασταση που θα δωσουμε με την ομαδαρα που εχουμε φτιαξει υπο την διδασκαλια του Κ. Μπιμπή, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ… Α, δεν σας το ειπα, τωρα ειμαι ηθοποιος  ή τουλαχιστον σπουδαστης υποκριτικης . 

   https://gartlight.blogspot.com/2023/09/blog-post_6.html